Bestu íslensku plöturnar 2013

Þá er komið að máli málanna, hverjar voru bestu íslensku plöturnar árið 2013? Þær voru nokkuð margar sem litu dagsins ljós í ár en þetta eru þær tíu plötur sem mér fannst standa upp úr.

# 10 Planet Earth – Berndsen

Það var algjörlega kominn tími á aðra plötu frá Berndsen og hann svíkur engan með ögn myrkari plötu en Lover in the Dark var.

Hápunktar: Data Hunter, Gimmi Gimmi, Two Lovers Team.

# 9 Artificial Daylight – 1860

Hér er á ferðinni frábær plata með piltunum úr 1860. Ef hún hefði verið aðeins sterkari um miðbikið hefði hún klárlega verið ofar á þessum lista.

Hápunktar: Father’s Farm, Go Forth, Íðilfagur.

# 8 Northern Comfort – Tilbury

Þorri og félagar hafa gefið út tvær plötur á tveimur árum, Northern Comfort er heilsteyptara verk heldur en Exorcise og má svo sem alveg lesa það úr titlunum á plötunum.

Hápunktar: Deliverance, Northern Comfort, Turbulance.

# 7 See You in the Afterglow – Leaves

Maður var nú eiginlega farinn að afskrifa Leaves og bjóst ekki við að heyra meira frá þeim eftir hina frekar litlausu We Are Shadows. En með See You in the Afterglow eru þeir komnir aftur í sitt besta form.

Hápunktar: Ocean, Perfect Weather, The Sensualist.

# 6 Flowers – Sin Fang

Einn afkastamesti tónlistarmaður þjóðarinnar síðustu tíu árin gaf tóninn fyrir frábært íslenskt tónlistarár með sinni þriðju stóru plötu, Flowers. Henni tekst að toppa forvera sína með stærri hljóm og þroskaðri lagasmíðum.

Hápunktar: Look at the Light, See Ribs, What’s Wrong With Your Eyes, Young Boys.

# 5 ALI – Grísalappalísa

Syrgjendur Jakobínurínu geta þerrað tárin því að í ár reis Gunnar upp frá dauðum, giftur og sprækari sem aldrei fyrr. Honum til aðstoðar eru mættir sterkir póstar héðan og þaðan úr tónlistarlífinu ásamt einum nýjum og ferskum (Baldri) og saman bjóða þeir til tónlistarveislu, bæði fyrir augu og eyru.

Hápunktar: Allt má (má út), Kraut í g, Lóan er komin, Skrítin birta.

# 4 Kveikur – Sigur Rós

Það leið ekki langur tími á milli platna hjá Sigur Rós að þessu sinni. Eftir rólegheitin í Valtara var kominn tími á smá læti og gaf lagið „Brennisteinn“ í Höllinni á Airwaves ’12 góð fyrirheit um það sem koma skyldi. Að þessu sinni voru þeir aðeins þrír eftir að Kjartan hafði yfirgefið sveitina en það bitnaði þó alls ekki á gæðum plötunnar.

Hápunktar: Bláþráður, Brennisteinn, Ísjaki, Kveikur, Rafstraumur.

# 3 Friður – Ojba Rasta

Ojba Rasta hafa náð góðum tökum á því að kokka upp algjöran eðal úr hráefnunum reggí og döbbi ásamt nokkrum vel völdum orðum úr íslenskunni. Þeir halda hér vel á spöðunum og platan hljómar ekki eins og hún hafi verið unnin í einhverju flýti eins og við mætti búast þegar að frumburðurinn leit aðeins dagsins ljós í fyrra.

Hápunktar: Einhvern veginn svona, Ég veit ég vona, Þyngra en tárum taki.

# 2 Komdu til mín svarta systir – Mammút 

Það mætti halda að einhver bölvun hafi hvílt á svörtu systurinni enda ætlaði það aldrei að takast að koma plötunni út. Til allrar hamingju tókst það þó á endanum og það er alveg ljóst að á þessum fimm árum sem liðu á milli Karkara og þessarar plötu hafa meðlimir þroskast mikið sem listamenn og náð að þróa tónlist sína enn frekar með þessum líka glæsilega árangri.

Hápunktar: Blóðberg, Salt, Ströndin, Tungan.

# 1 Tookah – Emilíana Torrini

Emilíana Torrini er líklega það besta sem hefur komið frá Kópavoginum og eru það engar ýkjur. Ferill hennar er glæsilegur og Tookah er enn ein rósin í hnappagatið hennar. Platan er falleg, einlæg, dularfull, djörf og á köflum dansvæn og er ekki ein sekúnda af þessum ca. 2400 illa nýtt. Tookah er enn eitt meistaraverkið og eyrnakonfektið úr smiðju Torrini og Dan Carey og megi það samstarf halda lengi áfram um ókomna tíð!

Hápunktar: Autumn Sun, Blood Red, Home, Speed of Dark, Tookah.

Torfi Guðbrandsson

Bestu íslensku lögin 2013

Þau voru mörg góð lögin sem komu út í ár hér á landi og það er alveg ljóst að íslenskir tónlistarmenn eru ekkert á leiðinni að slaka á hvað tónlistarsköpun varðar. Hérna eru 20 bestu lögin að mati Pottsins.

# 20 „Up“ – Steinar

Svokallaði hittarinn sem kom Steinari á kortið hér á landi. Hann náði að syngja sig inn í hjörtu líklega allra stelpna á unglingsaldri og mun sennilega selja góðan slatta af plötunni sinni fyrir jólin.

# 19 „Vonarströnd“ – Íkorni

Huggulegir tónar frá Íkornanum sem lá undir feld mest allt árið.

# 18 „Mama Ganja“ – Johnny and the Rest

Sumarlag frá strákunum í Johnny and the Rest.

# 17 „Automobile“ – Kaleo 

Rosalega óíslenskt lag en engu að síður afskaplega skemmtilegt sem flytur mann beina leið yfir til Bandaríkjanna.

# 16 „Aheybaró“ – Kött Grá Pjé og Nolem 

Lag sem ég heyrði fyrst í Stúdíó A sem mér þykir miður enda hefði verið gaman að njóta þess í sólinni.

# 15 „Bál“ – Drangar

Það væri nú bara eitthvað að ef stjörnuband Íslands í ár ætti ekki lag á listanum.

# 14 „No Need to Hesitate“ – Jóhann Kristinsson

Jóhann var í góðu formi í ár og hér er hans besta lag til þessa.

# 13 „What’s Wrong With Your Eyes“ – Sin Fang

Sin Fang heldur áfram að bæta sig ár eftir ár og hér er eitt stórt og grípandi úr hans smiðju.

# 12 „Ísjaki“ – Sigur Rós

Sigur Rós voru langt frá því að vera kaldir hvað lagasmíðar varðaði 2013.

# 11 „Ég bíð þín“ – Vök 

Sigurvegarar Músíktilrauna 2013 sýna með þessu lagi að þau eru vel að titlinum komin.

# 10 „Salt“ – Mammút

Það var löngu kominn tími á nýtt efni frá Mammút og hér er eitt af mörgum frábærum lögum sem þau gáfu frá sér í ár.

# 9 „I Would If I Could“ – Lay Low 

Eitt eitursvalt lag frá Lovísu.

# 8 „Íðilfagur“ – 1860

Lag sem kemur mér alltaf í gott skap, frábær flutningur!

# 7 „Tookah“ – Emilíana Torrini

Emilíana Torrini heldur áfram að minna á sig, óaðfinnanlegur hljóðfæraleikur hér á ferð.

# 6 „Ég bisst assökunar“ – Markús and the Diversion Sessions

Skemmtilegt og kæruleysislegt lag sem minnir á meistara á borð við Megas og Súkkat.

# 5 „Two Lovers Team“ – Berndsen

Hér fara Berndsen og félagar gjörsamlega á kostum og get ég hreinlega ekki beðið eftir að dilla mér við þessa tóna á tónleikum hjá þeim.

# 4 „Skrítin birta“ – Grísalappalísa

Til allrar hamingju er einn besti sviðsmaður landsins kominn til baka og er hann umkringdur toppmönnum. Skemmtilegasta myndband ársins líka.

# 3 „Einhvern veginn svona“ – Ojba Rasta

Það er erfitt að hunsa lag eins og þetta, hryllilega skemmtilegt og grípandi.

# 2 „Ocean“ – Leaves

Það er nú bara þannig að ég er forfallinn Leaves aðdáandi og er ég heyrði þetta fyrst í útvarpinu var ég næstum búinn að sprengja hátalarana í bílnum.

# 1 „Bragðarefir“ – Prins Póló

Ein mestu vonbrigðin árið 2013 voru þau að Prins Póló kom ekki með plötu en miðað við þetta lag þá er von á góðu 2014 (vonandi).

Árslisti: Bestu íslensku lögin 2012

Mig grunar að íslenskir tónlistarmenn hafi verið frekar smeykir við að heimurinn myndi enda 20. desember í ár og því hafi þeir haft hraðar hendur og gefið frá sér miklu betri lög í kjölfarið. Það var því úr nógu að velja úr góðum íslenskum lagasmíðum en þetta eru þau tíu lög sem stóður upp úr að mínu mati.

Ásgeir Trausti – „Dýrð í dauðaþögn“

Þeir eru fáir sem hafa komið inn í íslenskt tónlistarlíf á jafn hvítum hesti og Ásgeir Trausti gerði í ár. „Dýrð í dauðaþögn“ er eitt af mörgum frábærum lögum á samnefndri plötu en með aðeins meiri vídd og tilþrifum en restin.

BlazRoca & Ásgeir Trausti – „Hvítir skór“

Þetta lag heillaði mig ekki við fyrstu hlustun en svo tók ég húmorinn á þetta og fór að meta lagið upp á nýtt. Þrátt fyrir að hafa komið seint út á árinu er þetta eitt af mest spiluðu lögunum á iPodinum mínum.

Hjaltalín – „We“

Frábært lag frá einni heitustu hljómsveit landans undanfarin ár. Lagið er stórt og mætti það alveg vera lengra fyrir mér.

Legend – „City“

Krummi sýnir á sér nýjar hliðar og tekst það einkar vel því að hann er greinilega sniðinn fyrir raftónlistina.

Moses Hightower – „Sjáum hvað setur“

Ein skemmtilegasta hljómsveit sem Ísland hefur alið af sér í langan tíma. Þeir sem hafa ekki farið á tónleika með þessum gleðigjöfum eru heppnir að heimurinn endaði ekki fyrir þremur dögum.

Ojba Rasta – „Hreppstjórinn“

Ég varð ekki var við hljómsveitina Ojba Rasta fyrr en á þessu ári og þvílíkur dýrðardagur sem það var þegar ég lagði hlustir á „Hreppstjórann“ og „Jolly Good“. Það er bara synd að þeir hafi ekki hent laginu á YouTube því lagið þeirra bitnar á fegurð þessarar færslu.

Pétur Ben – „Tomorrows Rain“

http://www.gogoyoko.com/song/799641

Ekki er Pétur Ben skárri en lagið hans er hvorki að fínna á Souncloud né YouTube. En lagið er engu að síður gott og kannski pínu svindl að það fái að fljóta með þar sem það er gamalt. En það vegur víst þyngra þegar lagið er formlega gefið út heldur en spilað á tónleikum.

Sin Fang – „Only Eyes“

Sindri Sin Fang er duglegur í tónlistarsköpun og gefur reglulega út lög undir ýmsum nöfnum, þó aðallega Sin Fang og Pojke um þessar mundir. „Only Eyes“ er ofboðslega hressandi og áferðafalleg lagasmíð og ekki sekúndubrot sem fer til spillis. Það má búast við því að Sindri verði atkvæðamikill á næsta ári.

Tilbury – „Tenderloin“

Fyrsti síngúllinn úr smiðju súpergrúppunar Tilbury. Það er einhver gamall andi yfir laginu sem er svo heimilislegur og þægilegur og hefur afslappaður söngur Þormóðs þar mikið að segja. Vonandi verður hann fyrirmynd fyrir aðra trommara sem dreymir um að stíga aðeins framar á sviðið en þora ekki að taka af skarið.

Þórunn Antonía – „Too Late“

Það er við hæfi að enda þetta á ísdrottningunni sjálfri Þórunni Antoníu. Lagið hefði gert það gott á níunda áratugnum get ég ímyndað mér og gallinn sem Tóta skartar í myndbandinu og dans tilþrifin hefðu einnig fengið góðar undirtektir. En það hefur einnig erindi nú árið 2012 enda frábært lag, frábært myndband og frábærir listamenn hér á ferð.

– Torfi

Airwaves: Laugardagur

Sökum þess að ég sá ekki alla tónleikana hjá Half Moon Run í Hörpunni á föstudagskvöldið ákvað ég að bæta úr því og mæta á Kex klukkan 13 þar sem þeir spiluðu off venue. Það var góð ákvörðun enda um virkilega fína hljómsveit að ræða sem hefur alla burði til að verða stærra nafn í framtíðinni. Ég hafði sérstaklega gaman af því að sjá hljómborði stillt upp ofan á bassatrommu annars trommuleikarans en hann sló ýmist taktinn um leið og hann spilaði á borðið. Góð byrjun á deginum í boði Half Moon Run.

Í millitíðinni kíkti ég heim og las þær leiðinlegu fréttir á heimasíðu hátíðarinnar að Django Django, hljómsveitin sem ég hafði verið hvað spenntastur fyrir myndi ekki spila sökum veikinda. Þetta setti planið sem ég hafði búið til og dreymt um á hliðina. Nú var það ekki lengur Harpan sem heillaði heldur var það Listasafnið.

Ég var mættur tímanlega fyrir klukkan átta og voru það snillingarnir í Prins Póló sem opnuðu kvöldið. Sveitin var vel mönnuð þetta kvöld en Benni Hemm Hemm lék á bassa, Borko sá um slagverk og önnur hljóð og Loji Höskuldsson úr Sudden Weather Change spilaði á gítar og söng bakrödd. Ég hef séð Prins Póló nokkrum sinnum en ég myndi segja að þeir hafi aldrei verið betri en í gær. Prinsinn Svavar og trymbillinn Kristján Freyr slógu á létta strengi eins og þeim einum er lagið og kitluðu hláturtaugar tónleikagesta hvað eftir annað. „Föstudagsmessan“ stóð upp úr að mínu mati og var endirinn ekki síðri þar sem farið var niðrá strönd. Prins Póló verður bara betri og betri með tímanum og er að stimpla sig inn sem ein af bestu og ferskustu hljómsveitum Íslands um þessar mundir að mínu mati.

Kwes var næstur á svið. Hann mætti ásamt tveimur stúlkum. Ég get ekki sagt að Kwes hafi heillað mig neitt svakalega. Tónlistin var lágstemd og ekki grípandi. Einu sinni heyrðist það lágt í Kwes að þrjár stúlkur í salnum yfirgnæfðu hann með einhverju masi. Tónleikarnir náðu algjöru hámarki þegar lagið „Bashful“ var tekið og kannski þegar að Kwes lagðist á gólfið með hljómborð og spilaði á það með fótunum. En það var of lítið og of seint líkt og markið hjá Santi Cazorla gegn Man Utd. í gær.

Þá var komið að Sin Fang og félögum. Sindri Már er enginn aukvissi í íslensku tónlistarlífi og fór vel með tímann sinn í gær. Ég hefði reyndar viljað heyra eitthvað af nýjustu plötunni hans Half Dreams. Annars nokkuð örugg frammistaða og búið að rífa upp stemninguna að nýju eftir Kwes.

Hljómsveitin Friends frá Bandaríkjunum steig á svið klukkan ellefu. Þau eru mjög hress og það er tónlistin líka þó að hún sé reyndar misgóð. Ég var ekki alveg að átta mig samt á öðrum söngvaranum og var hann frekar óþæginlegur ásýndar. Samantha Urbani var eitursvöl og fór fyrir sveitinni með látum. Friends blandar saman allskonar stefnum svo úr verður dansvæn og hressandi tónlist sem skilur þó ekki mikið eftir sig. Friends er gott dæmi um sviðsband með tvo síngúla.

Þá sagði ég skilið við Listasafnið og var stefnan sett á Iðnó þar sem hljómsveitin DIIV átti að koma fram en hún er einmitt frá Brooklyn rétt eins og Friends. DIIV gaf út plötuna Oshin á þessu ári og hlaut hún meðal annars náð fyrir augum Pitchfork í sumar. The Horrors og The Drums komu upp í hugann þegar ég hlustaði á DIIV en þeir spila kraftmikið indí rokk með shoegaze áhrifum. Að vísu skildi ég aldrei hvað söngvarinn var að segja eða syngja um en það voru kannski hljóðfærin sem voru í aðalhlutverki. Að vísu gerði ég ekki mikinn greinarmun á lögum DIIV enda ekki um mikla fjölbreytni að ræða þar en það þarf ekki endilega að vera slæmt. Þetta var meira eins og eitt stórt tónverk sem tekur þrjú kortér í flutningi og það er allt í lagi stundum.

Eftir DIIV minnkaði mannfjöldinn talsvert en Valdimar áttu að loka kvöldinu á Iðnó. Mér fannst það ágætis tilhugsun að enda á góðri íslenskri tónlist. Valdimar spilaði aðallega lög af nýjustu plötunni sinni Um stund en ég hefði viljað heyra meira af Undralandi enda ekki búinn að hlusta neitt á þá nýju. Því var það augljóst að hápunktarnir voru þegar lögin „Undraland“ og „Yfirgefinn“ fengu að hljóma. Að vísu er lagið „Sýn“ í sama gæðaflokki en annars er nýja efnið þeirra ekki eins gott og það gamla.

Þar með lokaði ég laugardagskvöldinu sem tók heldur óvænta stefnu eftir skrópið hjá Django Django. Kvöldið hefði getað verið betra og sérstaklega í ljósi þess að bestu tónleikarnir voru í boði Prins Póló.

Sigurvegari kvöldsins!

– Torfi