Bestu íslensku plöturnar 2015

Ég var nokkuð ánægður með íslenska plötuárið í ár. Af nógu var að taka þegar átti að velja bestu íslensku plötur ársins og þannig á það auðvitað að vera. Ég vil þó taka fram að þetta er aðeins áhugamál en ekki atvinna mín svo ekki taka þennan lista of hátíðlega.

# 10 Halleluwah – Halleluwah

Sölvi og Rakel sameina krafta sína hér á þessari fyrstu breiðskífu Halleluwah og útkoman er virkilega góð. Tvíeykinu hefur tekist að búa til flotta nútíma popptónlist sem gæti þó vel unað sér á frönsku kaffihúsi á sjötta áratug síðustu aldar.

Lykillög: Dior, Move Me, Spin.

# 9 Vaginaboys – Icelandick 

Vaginaboys tóku árið 2015 föstum tökum og gáfu út sína fyrstu þröngskífu í byrjun nóvember. Það er líklega engin tilviljun að skífan telji sex lög enda drengirnir þekktir fyrir að vera dálítið klúrir. Tónlistin þeirra er silkimjúk og fara þeir ansi vel með autotune’ið sem verður aldrei þreytandi.

Lykillög: Ekki nóg, Elskan af því bara, Þú ert svo ein.

# 8 Shades of Reykjavík – Shades of Reykjavík

Shades of Reykjavík lokuðu mögnuðu rappári með sinni fyrstu plötu sem er samnefnd sveitinni. Eins og ég hef áður sagt er fullkomið jafnvægi á rappsveitinni og vega rappararnir hvor annan upp með sínum ólíku persónueinkennum.

Lykillög: Drusla, Enginn þríkantur hér, Sólmyrkvi.

# 7 Sturla Atlas – Love Hurts 

Sturla Atlas og hans menn voru rausnarlegir í fyrra og gáfu almenningi báðar plöturnar sínar á netinu. Love Hurts kom út á undan og innihélt fleiri lög en vangaveltur eru um hvort að líta eigi á plötuna sem mixteip eða alvöru breiðskífu. Ég er sáttur við seinni kostinn enda platan afskaplega vel heppnuð og hvergi veikan punkt að finna.

Lykillög: Good Good, Pills, Roll Up, San Francisco.

# 6 Máni Orrason – Repeating Patterns

Máni er gríðarlega þroskaður lagahöfundur þrátt fyrir ungan aldur. Hans fyrsta plata er í raun lygilega góð og horfa líklega margir eldri tónlistarmenn á hann með öfundaraugum. Platan telur tólf lög og af þeim eru aðeins fjögur sem mér þykir ekkert sérstök en restin er gúrmei. Mæli með þessari á fóninn!

Lykillög: Fed All My Days, Miracle Due, I Paint a Picture, Repeating Patterns, Walls Keep Caving In.

# 5 The Vintage Caravan – Arrival

Ein allra besta og vanmetnasta rokksveit landsins sendir frá sér sína þriðju breiðskífu sem fylgir glæsilega á eftir Voyage. Aldurinn á meðlimum er orðinn hærri og þar af leiðandi er reynslan orðin meiri og það skín í gegn á þessari spikfeitu plötu.

Lykillög: Crazy Hourses, Eclipsed, Last Day of Light, Winter Queen.

# 4 Úlfur Úlfur – Tvær plánetur

Úlfarnir vöktu mikla lukku á árinu 2015 og er íslenska þjóðin greinilega sólgin í íslenska rappara sem rappa á íslensku um íslenskan raunveruleika. Mörg laganna á plötunni eru stórgóð eins og lykillögin sem ég nefni hér fyrir neðan en að mínu mati hefði mátt stytta plötuna um fjögur lög. Að mínu mati of margir farþegar sem skemma fyrir heildinni.

Lykillög: Akkeri (feat. Arnór Dan), Brennum allt (feat. Kött Grá Pjé), Tarantúlur (feat. Edda Borg), Tvær plánetur.

# 3 Agent Fresco – Destrier

Biðin eftir annarri breiðskífu Agent Fresco var eilítið of löng en á endanum alveg þess virði. „Dark Water“ sló aðeins á hungrið í hitt eð fyrra og gaf góð fyrirheit fyrir það sem koma skyldi 2015. Ef ég tala um Destrier eins og vínylplötu þá þykja mér A og B-hliðarnar töluvert sterkari en C og D. Því miður gefur hún svolítið eftir á seinni helmingnum og lögin eru ekki eins sterk og á þeim fyrri en mikið djöfull er hún öflug í fyrri hálfleiknum!

Lykillög: Dark Water, Destrier, See Hell, Wait for Me.

# 2 Markús & the Diversion Sessions – The Truth the Love the Life

Ef ég hefði einhverja hæfileika til að semja og búa til tónlist myndi hún líklega hljóma svipað og það sem Markús og félagar eru að gera. Í fyrstu tók ég Markúsi bara sem grínara og fyndnum gaur og er það aðallega vegna lagsins „É bisst assökunar“ en af þessari plötu af dæma er eins gott að taka hann alvarlega. Tónlistin er afslöppuð og troðfull af lífsgleði sem skín svo sannarlega í gegn á plötunni og ber hún sannarlega nafn með rentu enda iðar hún af lífi, ást og sannleik!

Lykillög: 13th Floor, Blessed, Decent Times, É bisst assökunar, Mónóey.

# 1 Helgi Valur – Notes from the Underground

Um mitt sumar sá ég að Helgi Valur hafði gefið út nýja plötu en þá hafði ég ekki heyrt neitt af honum í nokkur ár. Það var reyndar ástæða fyrir því enda hafði Helgi glímt við mikla erfiðleika í sínu lífi og m.a. greinst með geðhvarfasýki. Mér fannst og finnst Helgi hafa tekið risastórt stökk frá forverum sínum á þessari plötu sem ég hef valið þá bestu í íslensku deildinni. Helgi opnar sig upp á gátt á plötunni og ræðir um allt milli himins og jarðar í sínu lífi eins og uppáhalds landið sitt, myspace-vinkonu sína, geðsjúkdóminn og kynþokkann. Í tveimur lögum syngur Helgi á íslensku og sýnir þar að hann er engu síðri að semja á sínu móðurmáli. Ég tók miklu ástfóstri við plötuna eftir að hafa heyrt hana fyrst í sumar og hún hefur átt hug minn allan síðan þá. Mín eina eftirsjá er að hafa ekki uppgvötvað hana fyrr og náð útgáfutónleikum hennar í enda maí. Vonandi verða þeir fleiri sem sjá gæði plötunnar og Helga sem listamanns en fyrir utan Straum finnst mér hún hafa siglt alltof hljóðlega undir strauminn.

Lykillög: Angels Lefou, Love Love Love Love, South Korea, Þó að aldrei stytti upp.

Plötur sem voru einnig góðar en komust ekki á lista:

a & e sounds – lp
Björk – Vulnicura
Ensími – Herðubreið
Fræbbblarnir – Í hnotskurn
Jón Ólafsson & Futuregrapher – Eitt
Lord Pusswhip – Lord Pusswhip Is Wack
My Brother Is Pale – Battery Low
Pink Street Boys – Hits #1

Torfi Guðbrandsson

Bestu íslensku lögin 2015

Það var í raun ekkert mál að finna til 20 góð íslensk lög sem stóðu upp úr á þessu ári. Vandamálið var hins vegar að velja bara 20 lög enda 30-40 feykifín lög sem mér datt í hug við vinnslu þessarar færslu. Ég tel að ég sé nokkuð samkvæmur sjálfum mér í eftirfarandi lista en þetta eru þau 20 lög sem ég hlustaði mest á árið 2015.

# 20 „sunday driver“ – a & e sounds

Sennilega óþekktasta lagið á listanum og ég veit í raun frekar lítið um þessa hljómsveit annað en það að hún býr til góða tónlist.

# 19 „Aukalíf“ – Ensími

Að mínu mati aðeins sterkara lag en „Herðubreið“. Þetta lag sýnir að enn er heilmikið líf í hljómsveitinni góðu.

# 18 „Ekki nóg“ – Vaginaboys

Vaginaboys stóðu sig í stykkinu á árinu 2015 og gáfu út góð lög. Af þeim stóð „Ekki nóg“ upp úr.

# 17 „Last Day of Light“ – The Vintage Caravan

Heyrði þetta lag fyrst á tónleikum TVC í ársbyrjun á Gauknum og féll fyrir því samstundis.

# 16 „Stelpur“ – Jón Þór

Ofboðslega jákvæð orka í þessu lagi sem kemur mér alltaf í gott skap.

# 15 „San Francisco“ – Sturla Atlas

Einhver furðuleg blanda af alvöru og gríni hjá Sturlu Atlas-flokknum sem gengur líka svona vel upp.

# 14 „Dior“ – Halleluwah

Tvíeykið Sölvi og Rakel eru hér með geysigott lag sem hefur gamaldags blæ yfir sér.

# 13 „Empire“ – Of Monsters and Men 

Ég var nú ekki yfir mig hrifinn af annarri plötu OMAM en þetta lag náði mér strax.

# 12 „Drusla“ – Shades of Reykjavík

Elli Grill og Leoncie komust kannski oftast á forsíður blaðanna og þá aðallega útaf myndbandinu og samstarfinu við Leoncie. „Drusla“ er aftur á móti fyrsti hreinræktaði SoR-hittarinn af plötunni þeirra og er hann byggður á sterkum stoðum.

# 11 „Miracle Due“ – Máni Orrason

Hittari nr. 2 og hann er engu síðri en „Fed All My Days“ sem kom út í fyrra. Skulum ekki gleyma því að drengurinn er nýorðinn 18 ára!

# 10 „See Hell“ – Agent Fresco

Magnþrungið lag frá einni bestu hljómsveit landsins um þessar mundir. Textinn eftir Arnór er hrein snilld þar sem hann veltir fyrir sér ofbeldi, hefnd og afleiðingum hennar.

# 9 „Waterfall“ – Vök

Enn bíður maður eftir stórri plötu frá Vök og ef útgáfufyrirtækin bíta ekki á öngulinn núna þá er eitthvað mikið að!

# 8 „Í næsta lífi“ – xxx Rottweiler hundar

Ágúst Bent sá til þess að enginn gleymdi hverjir byrjuðu þetta allt saman og ruddu veginn fyrir aðra rappara á Íslandi fyrir allnokkrum árum síðan. Rottweiler hundarnir eru enn drottnarar íslensku rappsenunnar.

# 7 „Brennum allt (ft. Kött Grá Pjé)“ – Úlfur Úlfur

Úlfarnir halda hárrétt á spilunum í þriðja hittaranum af Tvær plánetur og fá til sín góðan gest í Kött Grá Pjé.

# 6 „MORGUNMATUR“ – GKR

Ég viðurkenni að ég var hrifnari af myndbandinu heldur en laginu er ég heyrði það fyrst. En með tímanum hefur það hægt og rólega komið sér vel fyrir í hausnum á mér og hefur ekki hætt að óma þar síðan.

# 5 „Gold Laces“ – Júníus Meyvant 

Ég segi það sama um Júníus og Vök, ég bíð óþreyjufullur eftir stærri plötu frá honum enda veit ég að drengurinn á laglegan lager af góðum lögum sem þurfa að komast út í kosmósinn.

# 4 „Strákarnir“ – Emmsjé Gauti

Maður veltir fyrir sér hvort að innblásturinn að þessu lagi hafi komið eftir rimmuna við Reykjavíkurdætur en hvaðan sem hann kom þá stöndum við eftir með eitt besta lag ársins í höndunum.

# 3 „Snowin'“ – Sturla Atlas

Mögulega er þetta lag að skjóta óvenju hátt á þessum lista en lagið er í miklu uppáhaldi hjá mér í augnablikinu. Sturla verður að koma með eitthvað áþreifanlegt fyrir mig svo ég geti misst mig enn meira.

# 2 „Þó að aldrei stytti upp“ – Helgi Valur

Boðskapur lagsins skilar sér beint til hlustandans og þekki maður söguna á bakvið flytjandann gerir það upplifunina enn áhrifameiri.

# 1 „We Will Live for Ages“ – Hjaltalín

Hjaltalín var bæði góð og vond við aðdáendur sína í ár. Hún færði þeim þetta stórkostlega lag sem féll mjög vel í kramið en gerði þeim einnig þann grikk að láta þar við sitja. Ég vil heyra meira nýtt efni og ég er viss um að aðdáendur Hjaltalín eru sammála mér. Hjaltalín, 2016 er árið ykkar, go nuts!

Lög sem voru nálægt því að komast á topp 20:

„Af ávöxtunum skulið þið þekkja þá“ – Jónas Sig
„Blinking“ – Fufanu
„Draumalandið“ – Gísli Pálmi
„Herðubreið“ – Ensími
„Hvernig sem fer“ – Júlíus Guðmundsson
„Kalt“ – Kælan Mikla
„Lionsong“ – Björk
„Love Love Love Love“ – Helgi Valur
„Mónóey“ – Markús & the Diversion Sessions
„Silent Bite“ – Bang Gang
„Wait for Me“ – Agent Fresco
„Ævintýr“ – Sóley

Torfi Guðbrandsson

Airwaves ’15: Föstudagur

Á föstudeginum ákvað ég að byrja kvöldið í Iðnó og var mættur stundvíslega fyrir kl. 20 en þá átti Helgi Valur að koma fram. Helgi Valur gaf að mínu mati út eina bestu plötu ársins í sumar, Notes from the Underground og var ég spenntur að sjá hvað hvernig hann myndi útfæra lögin af þeirra plötu á tónleikum. Helgi var studdur af fjögurra manna hljómsveit sem spilaði á allt þetta helsta (trommur, gítar, bassa og hljómborð) og var vitaskuld sjálfur vopnaður gítar. Fyrsta lag kvöldsins var upphafslag nýju plötunnar, „Angels Lefou“ og allt var eins og það átti að vera. Næsta lag á eftir var hið fallega „Þó að aldrei stytti upp“, eitt af lögum ársins og aðeins annað lagið á ferli Helga sem hann syngur á íslensku. Helgi bætti við þremur lögum af Notes from the Underground og renndi svo í ábreiðu af „Pale Blue Eyes“ eftir Lou Reed sem passaði einstaklega vel í prógammið. Síðasta lag Helga í Iðnó var hið magnaða „Love Love Love Love“ en á plötunni telur það um 13 mínútur. Þar sýndi Helgi allar sínar bestu hliðar, hvort sem það var í söng, rappi eða gítarsólói. Glæsilegur endir á vel heppnuðum tónleikum.

Ferðinni var heitið í Hörpu til að sjá Hjaltalín kl. 21 en þegar út var komið hellirigndi þannig hætt var samstundis við þau plön í staðinn kíkt inní Tjarnarbíó þar sem hin svissneska Verveine var að spila. Verveine er raftónlistamaður sem spilar einhverja blöndu af vélbúnaðarraftónlist og skringipoppi. Hún spilaði taktfasta tóna og samplaði söng á staðnum og hafði í nógu að snúast uppá sviði. Gestir Tjarnarbíós voru ánægðir og hreyfðu sig í takt við tónlist Verveine en mæting var nokkuð góð í bíóinu.

Því næst hélt ég á Nasa þar sem Serengetíið með President Bongo og félögum var að klárast. Þeir tóku gesti með sér í ferðalag til villtustu Afríku þar sem lögmál náttúrunnar gilda. Í lokin á tónleikunum kom Samúel Jón ásamt fleirum blástursleikurum og blésu síðustu tónanna í Serengetíinu. Þetta var frábrugðið öllu sem ég hafði séð hingað til og ánægjulegt að ná í skottið á þessari frumbyggjaveislu.

Kanadíska hljómsveitin BRAIDS var næst á svið en nýjasta platan frá þeim, Deep in the Iris þykir vera ein af bestu plötum ársins. Það var einhvern veginn svipuð upplifun hjá mér af BRAIDS eins og Father John Misty daginn áður. Þú getur hlustað á þessa listamenn í tölvunni heima hjá þér en það er svo allt annað að upplifa lögin þeirra á tónleikum. Þau matreiða tónlist sína á þann veg að lög sem þér fannst vera ágæt áður eru allt í einu stórkostleg á sviði í lifandi flutningi. BRAIDS er dæmi um frábært tónleikaband og var Nasa algjörlega sniðinn að hljómsveitinni. Það er einhver magnaður kraftur í þessu húsi sem lætur hljómsveitir líta betur út. Allir meðlimir BRAIDS stóðu sig vel og þá sérstaklega trommarinn og Raphaelle sem býr yfir magnaðri rödd. Einir bestu tónleikar hátíðarinnar.

Kynnin við Iðnó voru endurnýjuð og var planið að ná í skottið á tónleikum French for Rabbits frá Nýja-Sjálandi. Hljómsveitin spilar rólegt draumskotið popp-rokk sem var eiginlega full rólegt fyrir mann sem var að koma af BRAIDS. Þó var gaman að heyra þau taka lagið „The Other Side“.

Lélegar ákvarðanir héldu áfram og í stað þess að fara í Hörpuna að sjá Grísalappalísu í Silfurbergi var ákveðið að staldra við í Iðnó og sjá Júníus Meyvant. Ekki misskilja mig, ég fýla Júníusinn drullu vel en hann var kannski ekki rétti maðurinn til að keyra upp stuðið hjá manni á þessu föstudagskvöldi. Auk þess hef ég séð hann margoft áður. Hann skilaði þó sínu fyrir framan pakkaðan Iðnósal.

Þá var loks haldið í Hörpuna til að sjá allavega Ariel Pink. Því miður var ég nýkominn úr deifingu frá Iðnó og var þess vegna ekki móttækilegur fyrir sýrunni og látunum sem hann bauð uppá ásamt hljómsveit sinni. Ég reyndi eins og ég gat og var á tónleikunum í svona 30-40 mínútur en gafst loks upp og gekk út. Ekki beint endirinn sem ég hafði séð fyrir mér á þessu annars efnilega föstudagskvöldi sem byrjaði mjög vel en endaði illa þökk sé slæmri ákvarðanatöku.

Torfi Guðbrandsson