Árslisti: Bestu íslensku plöturnar 2012

Eins og ég hef komið inn á áður þá var íslenska tónlistarárið afar safaríkt og man ég ekki eftir betra ári hvað plötur varðar. Hér eru 10 bestu plötur ársins að mati Pottsins.

# 10

Þórunn Antonía – Star Crossed

Hér sameinast fingur Davíðs Berndsen og silkimjúk rödd Þórunnar Antoníu. Platan er vel poppuð og gamaldags en það sem kannski háir henni er hversu ófjölbreytt hún er.

Helstu lög: Lovers in the Night, So High og Too Late.

 

 

# 9

Tilbury – Exorcise

Frumburður stjörnusveitarinnar Tilbury gerði ágætis lukku á árinu og eru nokkrar helvíti fínar lagasmíðar á Exorcise, þær hefðu bara mátt vera fleiri.

Helstu lög: Drama, Slow Motion Fighter, Sunblinds og Tenderloin.

 

 

# 8

Ojba Rasta – Obja Rasta

Það var kominn tími á að einhver önnur reggí sveit en Hjálmar stigi fram og það gerðu liðsmenn Ojba Rasta svo sannarlega með reggí-döbb frumburðinum sínum. Skemmtilegir textar í bland við glaðværa tónlist klikkar seint!

Helstu lög: Gjafir jarðar, Hreppstjórinn og Jolly Good.

 

 

# 7

Valdimar – Um stund

Undraland var afar vel heppnuð plata og það má segja að það hafi verið smá pressa á Valdimar að fylgja henni eftir. Um stund er ögn rólegri og heilsteyptara verk en það vantar samt fleiri hittara.

Helstu lög: Beðið eftir skömminni, Sýn og Yfir borgina.

 

 

# 6

Nóra – Himinbrim

Hér er um að ræða metnaðarfulla plötu frá hljómsveitinni Nóru. Lögin eru stór og minna stundum á sveitir eins og Arcade Fire. Þú byrjar ekkert að hlusta á þessa nema að þú gerir það til enda.

Helstu lög: Himinbrim, Kolbítur og Sporvagnar.

 

 

 

# 5

Sigur Rós – Valtari

Enn einn osturinn frá okkar ástkæru Sigur Rós. Ekki besta platan þeirra en persónulega er ég meira fyrir Takk… og Ágætis byrjun plöturnar en þessi er meira í takt við (). Róleg og sveimandi sem hlýjar í kuldanum.

Helstu lög: Dauðalogn, Rembihnútur og Varúð.

 

 

# 4

Moses Hightower – Önnur Mósebók

Hressasta hljómsveit landsins, það er ekki spurning. Þeir halda hér vel á spöðunum en hér er um rökrétt framhald að ræða frá Búum til börn. Hnittnir textarnir passa svo vel við vandaðan og undurfagran hljóðfæraleikinn að það hálfa væri hellingur.

Helstu lög: Háa c, Sjáum hvað setur og Stutt skref.

 

 

# 3

Pétur Ben – God’s Lonely Man

Ó hve lengi ég beið þín segi ég nú bara. Sex ár liðin frá síðustu plötu sem gerði góða lukku. Pési hefur þroskast mikið sem lagahöfundur og hljómar platan eftir því. Pétur Ben minnir mig svolítið á Lou Reed áður en hann missti það og er ég ekki fær um að hrósa meir en það.

Helstu lög: Cold War Baby, Tomorrows Rain og Yellow Flower.

 

# 2

Ásgeir Trausti – Dýrð í dauðaþögn

Ásgeir „Stormsveipur“ Trausti þarf enga kynningu en ég man ekki eftir öðrum eins sigurfara í íslenskri tónlistarsenu. Hugljúfar lagasmíðarnar og björt röddin með íslensku textunum er eitthvað sem virkar á alla Íslendinga.

Helstu lög: Dýrð í dauðaþögn, Hljóða nótt, Hærra og Nýfallið regn.

 

# 1

Hjaltalín – Enter 4

Mögulega síðasta platan sem kom út á árinu og hvað það er nú gaman þegar að svona konfektmoli kemur óvænt úr kassanum. Besta plata Hjaltalín hingað til en samstarf Högna og GusGus hefur líklega gert honum gott og má heyra áhrif hér og þar á plötunni. Hjaltalín er mögulega ein best mannaðasta sveit á Íslandi í dag með sjálfan Jesú Krist (Högni) í fararbroddi. Svona mannskapur veitir einfaldlega bara á gott!

– Torfi

Auglýsingar

Árslisti: Bestu erlendu plöturnar 2012

Ég hef oft upplifað betri ár hvað erlendar plötur varðar. Oftast hef ég hent í lista sem spannar 20 plötur en í ár átti ég í mesta basli að fylla út lista yfir 10 plötur og þá er nú mikið sagt. Það er nú samt alltaf þannig að maður missir af einhverjum plötum og uppgvötvar þær ekki fyrr en í ársbyrjun 2013 og myndu þá listarnir gjörbreytast í kjölfarið. En þessar tíu plötur stóðu upp úr í ár að mínu mati.

# 10

Father John Misty – Fear Fun

Fear Fun er fyrsta plata tónlistarmannsins Joshua Tillman undir nafninu Father John Misty en hann er fyrrum meðlimur hljómsveitarinnar Fleet Foxes. Hann spilar indí rokk af mikilli snilld og minnir á menn eins og Bonnie „Prince“ Billy og Devandra Banhart. Platan er tjilluð og rennur ljúft í gegn og gerir ekki endilega kröfur um 100% athygli. Góð í ísbíltúrinn!

Helstu lög: Hollywood Forever Cemetery Sings, I’m Writing a Novel og Well, You Can Do It Without Me.

# 9

Plants and Animals – The End of That

Þriðja breiðskífa Plants and Animals leit dagsins ljós í lok febrúar á þessu ári. Ég hef svo sem ekki verið var við mikla spilun á lögum af plötunni né séð plötuna ofarlega á neinum árslistum enn sem komið er. En platan er þrusu fín að mínu mati og þeirra besta til þessa.

Helstu lög: The End of That, Lightshow og No Idea.

 

# 8

Django Django – Django Django

Þó að ég sé enn sár út í Django Django fyrir að hafa beilað á Airwaves verður ekki litið framhjá plötunni sem þeir gáfu út í ár. Hér hræra þeir saman allskyns stefnum sem gengur vel upp. Afskaplega grípandi og þétt lög sem hefði svo sannarlega verið gaman að fá að upplifa í Silfurbergi í nóvember.

Helstu lög: Default, Hail Bop, Life’s a Beach og Wor.

 

# 7

Lana Del Rey – Born to Die

Eftir að hafa slegið í gegn árið 2011 með lögunum „Video Games“ og „Blue Jeans“ var ég orðinn mjög spenntur fyrir plötunni Born to Die. Í fyrstu var ég ekki svo hrifinn en með tímanum varð hún alltaf betri og betri og var ég alltaf að eignast ný og ný uppáhalds lög.

Helstu lög: Blue Jeans, National Anthem, Summertime Sadness og Video Games.

 

# 6

Tame Impala – Lonerism

Eftir að hafa heyrt lagið „Elephant“ á X-inu ákvað ég að fletta upp hljómsveitinni á alnetinu og ná í plötuna þeirra. Ég sé ekki eftir því enda um eina bestu plötu ársins að ræða. Hér tekst meðlimum að búa til melódíska sækadelíu með miklum sóma en Kevin Parker forsprakki sveitarinnar var undir miklum áhrifum af popptónlist við gerð plötunnar. Plata sem vinnur sífellt á og ef árið væri lengra gæti vel verið að hún hefði endað ofar á þessum lista.

Helstu lög: Elephant, Enders Toi, Feels Like We Only Go Backwards og Keep On Lying.

# 5

Grimes – Visions

Grimes eða Claire Boucher er einstakur listamaður sem er ólíkur öllum þeim sem ég hef heyrt í áður. Í fyrstu fannst mér tónlistin hennar frekar skrítin en ég lærði að meta hana eftir því sem ég heyrði lögin oftar. Boucher er með hárfína og í rauninni barnalega rödd sem er engri lík. Tónlistin er einhvers konar samsuða af draumkenndu elektrónísku poppi og sómar sér oft vel á dansgólfinu. En hún virkar líka bara heima í góðum hátölurum þegar þú ert að flakka um á netinu. Visions er dæmi um tímalausa plötu sem mun virka um ókomna tíð.

Helstu lög: Oblivion, Symphonia IX (My Wait Is U), Visiting Statue og Vowels = Space and Time.

# 4

The Walkmen – Heaven

Það var lagið „Heartbreaker“ sem kom mér á bragðið varðandi þessa plötu. Ef ég hefði ekki heyrt það í þetta eina skipti í útvarpinu hefði ég líklega aldrei tékkað á þessari plötu. The Walkmen eru engir nýgræðingar á markaðnum en Heaven er þeirra sjöunda plata á ferlinum. Hér er um að ræða afskaplega grípandi indí rokk með póst-pönk áhrifum. Á plötunni er enginn farþegi og mætti halda að gripurinn hafi fallið af himnum ofan.

Helstu lög: Heartbreaker, Love Is Luck, Song for Leigh og The Witch.

# 3

Alt-J – An Awesome Wave

An Awesome Wave er með sterkari frumburðum sem ég hef heyrt lengi. Alt-J eru vísindamenn þegar kemur að tónlist og leika þeir sér að allskyns stefnum. Söngurinn minnir mann oft á tíðum á söngvarann í Clap Your Hands Say Yeah en þó talsvert betri. Platan rennur þægilega í gegn og er í senn áferðafalleg, vel samin og útpæld. Meðlimir hafa greinilega eitthvern bakgrunn í kór enda raddanir í mörgum lögunum alveg óaðfinnanlegar. Framtíðin liggur líklega einungis uppá við og spái ég því að þeir verði með stærri nöfnum á tónlistarhátíðum á næsta ári.

Helstu lög: Breezeblocks, Ms, Something Good og Tessellate.

# 2

Hot Chip – In Our Heads

Það þarf ekkert að kynna Hot Chip enda hafa þeir séð um að fólk hafi gaman af lífinu í um átta ár. Hér eru þeir mættir með fimmtu breiðskífuna og þá bestu hingað til fullyrði ég. Það má ekki gleyma því að Hot Chip eru alveg jafn góðir í rólegu lögunum eins og þeim dansvænu og eru „Look at Where We Are“ og „Now There Is Nothing“ góð dæmi um það. En þeir sjá líka til þess að þú svitnir með lögum eins og „How Do You Do“ og „Flutes“. Það er spurning hvort að Hot Chip leggi árar í bát núna því að ég efast um að þeir eigi eitthvern tímann eftir að toppa þessa.

Helstu lög: Flutes, How Do You Do, Motion Sickness og Look at Where We Are.

# 1

Frank Ocean – Channel Orange

Fyrsta hljóðvers plata Frank Ocean og enginn smá gripur! Ég er nú ekki þekktur fyrir að hlusta mikið á R&B en Frank Ocean náði mér á sitt band í fyrra og því fylgdist ég með kauða í ár. Tónlist Ocean er undurfögur og spilar þar söngur hans og tjáning stóra rullu. Er platan kom út gaf Frank það út að hann væri samkynhneigður og má segja að platan sé undir áhrifum frá því en hún fjallar oft á tíðum um óendurgoldna ást, kynhneigð og trú. Það má því segja að Frank Ocean sé með stóran böll enda samkynhneigð ekki beint þekkt í bransa dökka mannsins. En það hefur heldur betur ekki gert neitt annað en að styrkja hann á markaðnum. Ég tel að með Frank Ocean höfum við eignast Marvin Gaye okkar kynslóðar bara mínus e-ið.

Helstu lög: Bad Religion, Forrest Gump, Lost, Pink Matter og Thinkin Bout You.

– Torfi

Árslisti: Bestu íslensku lögin 2012

Mig grunar að íslenskir tónlistarmenn hafi verið frekar smeykir við að heimurinn myndi enda 20. desember í ár og því hafi þeir haft hraðar hendur og gefið frá sér miklu betri lög í kjölfarið. Það var því úr nógu að velja úr góðum íslenskum lagasmíðum en þetta eru þau tíu lög sem stóður upp úr að mínu mati.

Ásgeir Trausti – „Dýrð í dauðaþögn“

Þeir eru fáir sem hafa komið inn í íslenskt tónlistarlíf á jafn hvítum hesti og Ásgeir Trausti gerði í ár. „Dýrð í dauðaþögn“ er eitt af mörgum frábærum lögum á samnefndri plötu en með aðeins meiri vídd og tilþrifum en restin.

BlazRoca & Ásgeir Trausti – „Hvítir skór“

Þetta lag heillaði mig ekki við fyrstu hlustun en svo tók ég húmorinn á þetta og fór að meta lagið upp á nýtt. Þrátt fyrir að hafa komið seint út á árinu er þetta eitt af mest spiluðu lögunum á iPodinum mínum.

Hjaltalín – „We“

Frábært lag frá einni heitustu hljómsveit landans undanfarin ár. Lagið er stórt og mætti það alveg vera lengra fyrir mér.

Legend – „City“

Krummi sýnir á sér nýjar hliðar og tekst það einkar vel því að hann er greinilega sniðinn fyrir raftónlistina.

Moses Hightower – „Sjáum hvað setur“

Ein skemmtilegasta hljómsveit sem Ísland hefur alið af sér í langan tíma. Þeir sem hafa ekki farið á tónleika með þessum gleðigjöfum eru heppnir að heimurinn endaði ekki fyrir þremur dögum.

Ojba Rasta – „Hreppstjórinn“

Ég varð ekki var við hljómsveitina Ojba Rasta fyrr en á þessu ári og þvílíkur dýrðardagur sem það var þegar ég lagði hlustir á „Hreppstjórann“ og „Jolly Good“. Það er bara synd að þeir hafi ekki hent laginu á YouTube því lagið þeirra bitnar á fegurð þessarar færslu.

Pétur Ben – „Tomorrows Rain“

http://www.gogoyoko.com/song/799641

Ekki er Pétur Ben skárri en lagið hans er hvorki að fínna á Souncloud né YouTube. En lagið er engu að síður gott og kannski pínu svindl að það fái að fljóta með þar sem það er gamalt. En það vegur víst þyngra þegar lagið er formlega gefið út heldur en spilað á tónleikum.

Sin Fang – „Only Eyes“

Sindri Sin Fang er duglegur í tónlistarsköpun og gefur reglulega út lög undir ýmsum nöfnum, þó aðallega Sin Fang og Pojke um þessar mundir. „Only Eyes“ er ofboðslega hressandi og áferðafalleg lagasmíð og ekki sekúndubrot sem fer til spillis. Það má búast við því að Sindri verði atkvæðamikill á næsta ári.

Tilbury – „Tenderloin“

Fyrsti síngúllinn úr smiðju súpergrúppunar Tilbury. Það er einhver gamall andi yfir laginu sem er svo heimilislegur og þægilegur og hefur afslappaður söngur Þormóðs þar mikið að segja. Vonandi verður hann fyrirmynd fyrir aðra trommara sem dreymir um að stíga aðeins framar á sviðið en þora ekki að taka af skarið.

Þórunn Antonía – „Too Late“

Það er við hæfi að enda þetta á ísdrottningunni sjálfri Þórunni Antoníu. Lagið hefði gert það gott á níunda áratugnum get ég ímyndað mér og gallinn sem Tóta skartar í myndbandinu og dans tilþrifin hefðu einnig fengið góðar undirtektir. En það hefur einnig erindi nú árið 2012 enda frábært lag, frábært myndband og frábærir listamenn hér á ferð.

– Torfi

Árslisti: Bestu erlendu lögin 2012

Þá er farið að styttast í annan endan á tónlistarárinu 2012 sem hefur verið býsna gott. Potturinn ætlar í tilefni af því að henda í nokkra árslista og hefjum við leikinn á bestu erlendu lögunum sem komu út í ár.

Dry the River – „New Ceremony“

Þetta lag fékk örlitla spilun á X-inu í sumar og skrítið að það hafi hreinlega ekki slegið í gegn. Grafalvarlegt lag í anda Fleet Foxes og söngurinn norskur og fínn.

Frank Ocean – „Bad Religion“

Ég er ekki viss um að margir hafi kannast við nafnið Frank Ocean í ársbyrjun 2012. En í dag er maðurinn á allra vörum og hefur fólk keppst um að lofa manninn. Lagið „Bad Religion“ er fimm stjörnu lag þar sem allt gengur upp, lagið, söngurinn og textinn. Frank talar svolítið undir rós í laginu en það má lesa út úr textanum að hann sé að tala um hinn almáttuga og hvaða áhrif kynhneigð hans hefur á trúnna. Fullorðins stöff.

Hot Chip – „These Chains“

Eitt af mörgum frábærum lögum af plötunni In Our Heads sem kom út í ár. Ég kemst í mikinn fýling við það eitt að heyra byrjunarstefið í laginu og melódían situr fast í höfðinu á mér eftir á.

Jessie Ware – „Wildest Moments“

Söngkonan Jessie Ware gerði það gott með SBTRKT í fyrra en í ár sendi hún frá sér sína fyrstu plötu undir sínu eigin nafni. Þó að platan í heild hafi ekki verið neitt sérstök þá leynast inn á milli fínustu lög eins og „Wildest Moments“. Sagan segir að lagið fjalli um samband Jessie og vinkonu hennar Söru en lagið er einmitt afrakstur rifrildis þeirra á milli.

Ko Ko – „Float“

Þetta lag heyrði ég í útvarpinu í Noregi og bjargaði það rigningardeginum í Sandnesi að fá eitt svona sumarlegt og seiðandi í eyrun. Ég hef samt ekki hundsvit á þessari hljómsveit en þeir geta greinilega búið til góða tónlist.

Lana Del Rey – „National Anthem“

Lana Del Rey tók við keflinu af Adele sem hafði einokað árið 2011 með plötunni sinni 21. Lana gaf út plötuna Born to Die og meira til. Lana er skemmtileg að því leyti að hún er fjölhæfur listamaður sem lætur sér ekki nægja að gefa út lög heldur hleður hún í metnaðarfull myndbönd sem eru lostafull og dramatísk. Kynþokkinn skín af henni og verður fróðlegt að fylgjast með framgangi hennar.

Perfume Genius – „Hood“

Perfume Genius eða Mike Hadreas fer ekki leynt með kynhneigð sína eins og sjá má í meðfylgjandi myndskeiði. Hér er hann með eitt lítið lag sem er samt svo stórt. Eitt af þessum lögum sem maður vildi óska að væru lengri.

Santigold – „Disparate Youth“

Enn eitt lagið sem ég heyrði fyrst í útvarpinu í Noregi. Santigold getur greinilega ekki ákveðið sig en hún blandar saman elektróník, hipp-hoppi, döbbi og ég veit ekki hvað og hvað. Lag sem kemur mér alltaf í gírinn.

Tame Impala – „Keep on Lying“

Draumkennd sækadelía í boði Tame Impala. Söngvari sveitarinnar var undir miklum áhrifum frá popptónlist og til að mynda var Britney Spears ofarlega í huga hans á meðan hann samdi lögin. Hér mætast grípandi popp melódía og sækadelía eins og hún gerist best.

The Walkmen – „Heartbreaker“

Þó að liðsmenn The Walkmen séu að eldast virðist það ekki há tónlistarsköpun þeirra. „Heartbreaker“ er grípandi lag frá byrjun til enda.

– Torfi

Allt að gerast hjá John Grant

John Grant á góðum degi.

Þá er það komið á hreint, næsta plata John Grant sem hefur fengið nafnið Pale Green Ghosts kemur út í mars á næsta ári og var jafnframt titillag plötunnar opinberað í gær með myndbandi. Eins og kunnugt er hefur Grant dvalið hér á landi síðan í byrjun þessa árs og hefur hann verið iðinn við tónleikahald auk þess sem hann hefur verið að vinna að næstu plötu ásamt Bigga Veiru úr GusGus.

Af nýja laginu að dæma hefur Biggi haft rafræn áhrif á John sem eru góðar fréttir og hljómar lagið eftir því. Ég ætla samt að vona að einhver af lögunum sem að John flutti í Austurbæ í sumar fái að fylgja með en þar voru nokkrar afbragðs lagasmíðar í gangi. Mér sýnist á öllu að myndbandið hafi verið skotið á Íslandi en það má vel vera að ég hafi rangt fyrir mér.

– Torfi

Atoms for Peace: Traveling Wilburys dagsins í dag

Meðlimir Atoms for Peace á góðum degi.

Undanfarin ár hef ég beitt mér fyrir því að vera vel vakandi fyrir góðri tónlist. En auðvitað sefur maður á verðinum enda þyrfti ég líklega að vera í 100% vinnu við það eitt að fjalla um og fylgjast með tónlist ef mér ætti að takast að innbyrða allt sem er í gangi.

Hljómsveitin Atoms for Peace er gott dæmi um þetta. Súpergrúppa sem inniheldur meðal annars Thom Yorke og Flea. Hefur hún verið starfandi síðan 2009 en þeir sem standa á bakvið sveitina eru þeir sömu og spiluðu með Thom Yorke á plötunni The Eraser sem kom út 2006.

Í lok febrúar á næsta ári mun sveitin gefa út sína fyrstu plötu sem hefur fengið nafnið Amok en hún mun innilhalda níu lög og er þegar hægt að gæða sér á fyrsta síngúlnum, „Default“.

Ef restin af plötunni er í sama klassa og „Default“ má alveg búast við þrusu plötu frá Atoms for Peace. Reyndar stóðu upptökur einungis yfir í þrjá daga sem er heldur lítið en þar sem bandið er svona vel mannað hef ég engar áhyggjur.

– Torfi