Bestu erlendu plöturnar 2015

Ég viðurkenni það að ég hafði ekki mikinn tíma til að hella mér almennilega í það að hlusta á plötur í gegn á árinu og var ég meira í því að pikka út eitt og eitt lag. Þó voru nokkrar plötur sem náðu athygli minni og fengu þær þá meiri spilun í kjölfarið sem bitnaði þá á frekari kynnum við aðrar plötur. Taka skal fram að ég met gæði platna þannig að platan út í gegn gangi upp, frá fyrsta lagi til þess síðasta. Ef hægt er að hlusta á plötuna út í gegn án þess að skipta um lag og hafa ánægju af nær öllum lögunum í einhverjum mæli að þá er það merki um mjög góða plötu.

# 8 Kendrick Lamar – To Pimp a Butterfly

Meistaraverkið sem allir eru að tala um. Þrátt fyrir það er platan frekar sundurslitin tónlistarlega séð að mínu mati þó að vissulega sé það vel gert af Kendrick að heiðra hinar og þessar tónlistarstefnur. Sterkustu lögin halda henni þó á floti og vel það.

Lykillög: Alright, The Blacker the Berry, i, King Kunta.

# 7 Kurt Vile – b’lieve I’m goin down…

Kurt Vile hefur lagt það í vana sinn að gefa út góðar plötur undanfarin ár og hans sjötta breiðskífa er þar engin undantekning. Kurt Vile er huggulegur náungi sem býr til huggulega tónlist og er líka bara svona drullu góður í því.

Lykillög: I’m an Outlaw, Lost My Head There, Pretty Pimpin.

# 6 Leon Bridges – Coming Home

Leon Bridges er einn af nýliðum ársins en sálartónlist hans hittir beint í mark. Það er engin tilviljun að honum hafi verið líkt við skærustu stjörnur sálarheimsins í kjölfarið á þessari plötu enda afar notalegt að sitja í gegnum þessar 34 mínútur og 11 sekúndur sem hún telur á fóninum.

Lykillög: Better Man, Coming Home, River, Smooth Sailin’.

# 5 James Bay – Chaos and the Calm

Ég get ómögulega skilið hvers vegna þessari plötu gekk ekki betur á árslistunum í ár en hún var ansi mikið spiluð á mínu heimili. Það er gott jafnvægi á milli rólegu og fjörugu laganna og James ferst það vel úr hendi að skipta um gír á plötunni.

Lykillög: Best Fake Smile, Move Together, When We Were on Fire.

# 4 Grimes – Art Angels

Gleymiði Adele, Rihönnu og vinkonum, Grimes er að gera langflottustu popptónlistina í dag. Art Angels fylgir vel á eftir síðustu plötu Grimes sem var ekki síðri. Claire Boucher er sannur listamaður en auk þess að semja öll lögin sjálf, leikstýrir hún myndböndum sínum sjálf og teiknar fallegar myndir sem m.a. prýða þetta magnaða plötuumslag.

Lykillög: Artangels, California, Flesh without Blood, Kill V. Maim.

# 3 Father John Misty – I Love You, Honeybear

Ég þakka bara Guði fyrir að Josh Tillman beilaði á trommunum hjá Fleet Foxes og fór að búa til sína eigin tónlist. Ef eitthvað er þá fýla ég Father John Misty bara betur en gömlu hljómsveitina hans. Drengurinn er ofboðslega skemmtilegur og frjór listamaður og það er virkilega gaman að hlýða á hann, heima og á tónleikum.

Lykillög: Chateau Lobby #4 (in C for Two Virgins), Holy Shit, The Night Josh Tillman Came to Our Apartment, When You’re Smiling and Astride Me.

# 2 Sufjan Stevens – Carrie & Lowell

Það var löngu kominn tími á eitthvað gott frá Sufjan en ég náði ekki alveg plötunni The Age of Adz sem kom út 2010. Á þessari plötu er hann kominn aftur í sitt gamla form og það er mikið fagnaðarefni. Persónuleg plata frá Sufjan sem er afskaplega falleg áheyrnar og ekki einn aukafarþegi á plötunni.

# 1 Tame Impala – Currents 

Eftir að hafa hent í okkur besta lagi ársins 2015 í mars byggðist upp mikil spenna hjá mér fyrir þriðju breiðskífu Tame Impala. Á næstu tveim mánuðum fylgdu lögin „Cause I’m a Man“, „Disciples“ og „Eventually“ og ekki minnkaði spennan. Platan leit svo dagsins ljós 17. júlí og hefur hún verið reglulega í spilun hjá mér síðan. Kevin Parker er algjör snillingur þegar kemur að því að búa til tónlist og hann getur verið afskaplega ánægður með vinnu sína til þessa. Nú er bara spurning hvað hann gerir næst því það verður ansi erfitt að toppa Currents.

Lykillög: Allt draslið!

Aðrar góðar plötur frá árinu:

Blur – The Magic Whip
Bob Dylan – Shadows in the Night
CHVRCHES – Every Open Eye
Florence + the Machine – How Big, How Blue, How Beautiful
Foals – What Went Down
Jamie xx – Colours

Torfi Guðbrandsson

 

Bestu erlendu lögin 2015

Þá er kominn tími á að kryfja tónlistarárið 2015 til mergjar. Ætla að byrja á því að fara yfir bestu erlendu lögin sem verða 20 talsins að þessu sinni.

# 20 „Ship to Wreck“ – Florence + the Machine 

Upphafslag þriðju breiðskífu Florence + the Machine er sterkt og grípandi alveg eins og öll upphafslög ættu að vera.

# 19 „S.O.B.“ – Nathaniel Rateliff & the Night Sweats 

Nathaniel Rateliff er mikill töffari með hörku rödd sem nýtur sín vel í þessu frábæra lagi.

# 18 „Dreams“ – Beck

Eftir rólegheitin í fyrra hendir Beck í öflugan slagara sem býr yfir sömu orku og lögin „Loser“ og „Sexx Laws“.

# 17 „Best Fake Smile“ – James Bay

James Bay er alveg ofboðslega skemmtilegur listamaður og góður flytjandi, þetta lag hefur mikið skemmtanagildi og ætti að koma öllum í stuð.

# 16 „Kill V. Maim“ – Grimes

Ólíkindatólið Grimes hendir hér í eitt sturlað lag sem er óður til Al Pacino úr The Godfather Pt. II.

# 15 „Mountain At My Gates“ – Foals

Foals sýna mátt sinn og megin í þessum indí rokk slagara.

# 14 „King“ – Years & Years

Feykisterkt lag sem er í raun tímalaust, virkar vel árið 2015 en hefði líka getað slegið í gegn árið 1990.

# 13 „The Night Josh Tillman Came to Our Apartment“ – Father John Misty

Frábært lag úr smiðju Father John Misty sem átti gott ár. Dáleiðandi lag sem minnir eilítið á örlí John Grant.

# 12 „Fourth of July“ – Sufjan Stevens

Ákaflega fallegt frá Sufjan Stevens en lagið er einskonar samtal á milli hans og móður hans er hún lá á dánarbeðinu.

# 11 „The Less I Know the Better“ – Tame Impala

Kevin Parker fangar þá tilfinningu að sjá ástina í örmum einhvers annars í þessu kyngimagnaða lagi.

# 10 „You Should’ve Gone to School“ – BC Camplight

Frábært lag frá Íslandsvininum BC Camplight sem byrjaði tónleika sína á Iceland Airwaves í ár á þessu lagi. Topp stöff!

# 9 „Need You Now“ – Hot Chip

Platan Why Make Sense? er ekki eins sterk og fyrri verk Hot Chip en þetta lag kemst klárlega í hóp með bestu lögum hljómsveitarinnar.

# 8 „I’m an Outlaw“ – Kurt Vile

Banjó er mögulega svalasta hljóðfæri í heimi og hér plokkar Kurt Vile strengina af mikilli snilld.

# 7 „High by the Beach“ – Lana Del Rey

Lana er með þeim svalari í bransanum og hún býr til ákaflega svala tónlist. „High by Beach“ er hennar svalasta lag til þessa.

# 6 „Go“ – The Chemical Brothers

Sennilega það lag sem ég hef hlýtt á oftast árið 2015. The Chemical Brothers í sínu allra besta formi.

# 5 „King Kunta“ – Kendrick Lamar

Kendrick sýnir á sér nýjar hliðar með því að bjóða fönkinu í kaffi. Lag sem maður getur hlustað á aftur og aftur án þess að fá leið á því.

# 4 „Multi-Love“ – Unknown Mortal Orchestra

Titillag nýju plötunnar hjá UMO er ákaflega vel samið. Sýna hér hvers vegna þeir eru stundum kallaðir Bítlar nútímans.

# 3 „Holy Shit“ – Father John Misty 

Ég kolféll endanlega fyrir Father John Misty eftir tónleika hans á Airwaves í nóvember. Þetta lag hitti mig beint í hjartastað en laglínan er ofboðslega grípandi, söngurinn óaðfinnanlegur og yrkisefnið fallegt.

# 2 „The Blacker the Berry“ – Kendrick Lamar

Alvöru áróður frá meistara Kendrick þar sem hann talar um uppruna sinn, rasisma og hversu miklir hræsnarar svartir menn geta verið. Fullorðins stöff.

# 1 „Let It Happen“ – Tame Impala

Upphafslag Currents er að mínu mati besta erlenda lag ársins. Telur 7 mínútur og 46 sekúndur og ekki ein sekúnda fer til spillis! Það er óvenjulegt að ég taki ástfóstri við lög í þessari lengd en það er ekki annað hægt varðandi þetta lag. Ofboðslega vel úthugsað og samið lag og nokkuð ljóst að Kevin Parker hefur eytt einhverjum tíma í stúdíóinu við gerð þessa lags.

Lög sem voru nálægt því að komast á topp 20:

„Can’t Keep Checking My Phone“ – Unknown Mortal Orchestra
„Dream Lover“ – The Vaccines
„Global Warming“ – John Grant
„High Enough to Carry You Over“ – CHVRCHES
„Hotline Bling“ – Drake
„Huarache Lights“ – Hot Chip
„Lean On (feat. MØ)“ – Major Lazer & DJ Snake
„Miniskirt“ – BRAIDS
„No No No“ – Beirut
„Oino“ – LA Priest
„Ong Ong“ – Blur
„Only One (feat. Paul McCartney)“ – Kanye West
„Whole Lot of Love“ – Duffy

Torfi Guðbrandsson

Airwaves ’15: Fimmtudagur

Á fimmtudeginum var fyrst haldið í Herrafataverzlun Kormáks & Skjaldar þar sem Grísalappalísa var að gera sig klára fyrir utan dagskrár tónleika sína. Grísalappalísa er í miklu uppáhaldi hjá mér og er klárlega ein besta tónleikasveit landsins um þessar mundir. Stemningin var létt og skemmtileg og voru piltarnir í versluninni rausnarlegir og dreifðu ísköldum bjór fyrir þyrsta gesti. Grísalappalísa henti í frábæra tónleika eins og við var að búast og spiluðu í rúma klukkustund sem er óvanalegt fyrir off venue tónleika. Lísurnar voru þarna að hita sig upp fyrir tónleikana í Hörpu á föstudagskvöldið en skipuleggjendur hátíðarinnar hafa greinilega tröllatrú á hljómsveitinni.

Ferðinni var næst heitið á Gaukinn þar sem pönk hljómsveitin Elín Helena var að spila. Því miður náði ég aðeins helmingnum af tónleikunum en sá þó sveitina taka „Listamaður“ og nýja lagið „Ég bara spyr“. Pönksveitin var örugg í öllum sínum aðgerðum og spilaði lögin sín hátt og snjallt.

Næst var ferðinni heitið á Nasa en þangað hafði ég ekki stigið inn fætinum síðan 2010 og voru það mikil gleðitíðindi þegar ég sá að þessi magnaði tónleikastaður yrði nýttur í hátíðina í ár. Hljómsveitin Börn opnaði föstudagskvöldið á Nasa en ég er enn að klóra mér í höfðinu yfir því að hafa ekki fjárfest í plötunni þeirra í fyrra (ef einhver vill selja mér sitt eintak má hann hafa samband!). Börn er skipuð þremur stelpum og einum strák sem sér um trommuleikinn. Það var ógnarkraftur í hljómsveitinni á Nasa sem mataði gesti af harða dauðapönkinu sínu með glæsibrag.

Fríkirkjan var næsti áfangastaður en þar var Kristín Anna að klára sína tónleika. Kristín Anna var eitt sinn meðlimur í múm og spilar víst á hvaða hljóðfæri sem er. Að þessu sinni spilaði hún á flygil og söng og greinilega ljóst að þarna var atvinnumaður á ferð. Tónlistin var þó ekkert sérstaklega frumleg en CocoRosie og Joanna Newsom skutu upp kollinum er ég hlýddi á Kristínu. Þrátt fyrir ófrumleikann var notalegt að hlusta á Kristínu og alveg þess virði að hafa auga með henni á næstunni.

Næst á dagskrá var hin finnska Mirel Wagner og var hún jafnframt fyrsta erlenda atriðið hjá mér þetta árið. Því miður voru tónleikar hennar frekar litbrigðalausir en hún spilaði á fallegan kassagítar og söng. Lögin voru öll með sama strúktur og breyttist tónninn í röddinni hennar aldrei. Þetta var líkt og hún væri að segja margar sögur í formi afslappaðs söngs og gítarleiks. Mirel spilaði alveg slatta af lögum sem ég get ómögulega munað fyrir utan „Oak Tree“ sem er hennar lang sterkasta lag. Aðeins of einhæft fyrir minn smekk.

Auðvitað var ástæðan fyrir viðveru minni í Fríkirkjunni tónleikar Agent Fresco og náði ég góðu sæti á þriðja bekk. Tónleikar Agent Fresco voru með breyttu sniði en vanalega eða órafmagnaðir (e. acoustic) og hafði Arnór komið því á framfæri daginn áður að farið yrði betur í söguna á bakvið lögin og textana. Hugmyndin fæddist þegar þeir voru að vinna fyrir Reykjarvíkuborg og ákváðu að setja lögin sín í nýjan búning og fara útum allt og spila en það gefur auga leið að kraftmikið rokk Agent Fresco er ekki fyrir hvaða eyru sem er.

Auk meðlima Agent Fresco var fjögurra manna strengjasveit. Hljóðmaður kvöldsins tók sér dágóðan tíma í sína vinnu og las maður það á augnaráði Arnórs söngvara að hann var ekki parsáttur með kauða. Loks hófust tónleikarnir og kunni ég strax að meta órafmagnaða Agent Fresco. Arnór Dan talaði mikið á milli laga og var bæði skemmtilegur og alvarlegur enda yrkisefnin á plötunum tveim ekkert léttmeti. Strengirnir gerðu mikið gagn hvar sem þeir komu inn í lögin og nutu sín vel í kirkjunni. Í sameiningu rúlluðu Agentarnir og strengirnir upp hverju laginu á fætur öðru og var maður næstum því farinn að óska þess að lögin væru svona á plötunum.

Áður en að „Eyes of a Cloud Catcher“, síðasta lag kvöldsins var leikið talaði Arnór um tilurð textans sem hann samdi um kveðjustundina við föður hans sem lést úr krabbameini. Arnór var gráti nær en tók það skýrt fram að hann gæti ekki sungið þetta lag ef hann myndi bresta í grát og það myndi skila sér í því að allir tónleikagestir yrðu grátandi vegna slæms flutnings. Arnór tileinkaði lagið föður sínum heitnum og söng lagið af mikilli innlifun en Tóti spilaði á flygilinn. Flutningurinn var í einu orði sagt magnaður og ég er hræddur um að hverjum einasta gesti hafi vöknað um augun. Kirkjan spilaði að sjálfsögðu risastóra rullu í þessari upplifun. Arnór átti ekki mikið eftir af laginu þegar hann brast í grát og stóðu þá gestir samstundis upp og þar á meðal ég og klöppuðu vel og lengi fyrir Arnóri og þessum mögnuðu tónleikum sem snertu held ég alla í hjartastað. Ég geri kröfu á að Agent Fresco gefi út þessar órafmögnuðu útgáfur af lögunum svo maður geti fengið að njóta laganna í ró og næði á sunnudagskvöldum. Engin pressa samt.

Eftir tónleika Agent Fresco var aðeins kíkt inn á Nasa þar sem að Operators var að spila. Dan Boeckner og félagar voru í miklum ham og litu afskaplega vel út. Algjör synd að hafa ekki séð meira af þeim en svona er Airwaves.

Næstur á dagskrá hjá mér var Father John Misty sem lokaði Silfurberginu í Hörpu þetta kvöldið. Ég gat engan veginn undirbúið mig fyrir þá tónleika enda J. Tillman bersýnilega maður sem maður þarf að sjá með berum augum. Það er mikill glæsileiki yfir kauða og ekki skemmir magnaða röddin sem maðurinn býr yfir. Tónleikarnir fóru nokkuð rólega af stað og eitt lagið var gjörónýtt vegna hátíðnihljóðs í hljóðkerfinu. En það var í seinni helmingnum af tónleikunum sem ég var gjörsamlega heillaður af J. Tillman. Gerðu það að verkum lög eins og „Hollywood Forever Cemetery Sings“ og „Bored in the U.S.A.“ en þar átti sér stað skondið atvik þegar J. Tillman tók síma af áhorfanda sem var með stillt á upptöku og tók upp lokapartinn af laginu. Þegar því var lokið setti hann símann í vasann sinn og sagði við eiganda símans „You will thank me for this later when you have some actual memories of this show“ og uppskar mikil hlátrasköll í salnum. Einnig átti hann sprenghlægilegt atvik er hann sagði það vera frábært að vera kominn til Íslands, heimili kántrýtónlistar sem er náttúrulega mesta þvæla.

Sem sagt ótrúlega skemmtilegur gaur hann J. Tillman og frábær laga- og textahöfundur. Eftir tónleikana fjárfesti ég nýju plötunni hans á vínyl og er kominn með manninn gjörsamlega á heilann. Ótrúlega vel heppnaður dagur og nokkuð ljóst að erfitt yrði að toppa hann.

 

Torfi Guðbrandsson

Árslisti: Bestu erlendu plöturnar 2012

Ég hef oft upplifað betri ár hvað erlendar plötur varðar. Oftast hef ég hent í lista sem spannar 20 plötur en í ár átti ég í mesta basli að fylla út lista yfir 10 plötur og þá er nú mikið sagt. Það er nú samt alltaf þannig að maður missir af einhverjum plötum og uppgvötvar þær ekki fyrr en í ársbyrjun 2013 og myndu þá listarnir gjörbreytast í kjölfarið. En þessar tíu plötur stóðu upp úr í ár að mínu mati.

# 10

Father John Misty – Fear Fun

Fear Fun er fyrsta plata tónlistarmannsins Joshua Tillman undir nafninu Father John Misty en hann er fyrrum meðlimur hljómsveitarinnar Fleet Foxes. Hann spilar indí rokk af mikilli snilld og minnir á menn eins og Bonnie „Prince“ Billy og Devandra Banhart. Platan er tjilluð og rennur ljúft í gegn og gerir ekki endilega kröfur um 100% athygli. Góð í ísbíltúrinn!

Helstu lög: Hollywood Forever Cemetery Sings, I’m Writing a Novel og Well, You Can Do It Without Me.

# 9

Plants and Animals – The End of That

Þriðja breiðskífa Plants and Animals leit dagsins ljós í lok febrúar á þessu ári. Ég hef svo sem ekki verið var við mikla spilun á lögum af plötunni né séð plötuna ofarlega á neinum árslistum enn sem komið er. En platan er þrusu fín að mínu mati og þeirra besta til þessa.

Helstu lög: The End of That, Lightshow og No Idea.

# 8

Django Django – Django Django

Þó að ég sé enn sár út í Django Django fyrir að hafa beilað á Airwaves verður ekki litið framhjá plötunni sem þeir gáfu út í ár. Hér hræra þeir saman allskyns stefnum sem gengur vel upp. Afskaplega grípandi og þétt lög sem hefði svo sannarlega verið gaman að fá að upplifa í Silfurbergi í nóvember.

Helstu lög: Default, Hail Bop, Life’s a Beach og Wor.

# 7

Lana Del Rey – Born to Die

Eftir að hafa slegið í gegn árið 2011 með lögunum „Video Games“ og „Blue Jeans“ var ég orðinn mjög spenntur fyrir plötunni Born to Die. Í fyrstu var ég ekki svo hrifinn en með tímanum varð hún alltaf betri og betri og var ég alltaf að eignast ný og ný uppáhalds lög.

Helstu lög: Blue Jeans, National Anthem, Summertime Sadness og Video Games.

# 6

Tame Impala – Lonerism

Eftir að hafa heyrt lagið „Elephant“ á X-inu ákvað ég að fletta upp hljómsveitinni á alnetinu og ná í plötuna þeirra. Ég sé ekki eftir því enda um eina bestu plötu ársins að ræða. Hér tekst meðlimum að búa til melódíska sækadelíu með miklum sóma en Kevin Parker forsprakki sveitarinnar var undir miklum áhrifum af popptónlist við gerð plötunnar. Plata sem vinnur sífellt á og ef árið væri lengra gæti vel verið að hún hefði endað ofar á þessum lista.

Helstu lög: Elephant, Enders Toi, Feels Like We Only Go Backwards og Keep On Lying.

# 5

Grimes – Visions

Grimes eða Claire Boucher er einstakur listamaður sem er ólíkur öllum þeim sem ég hef heyrt í áður. Í fyrstu fannst mér tónlistin hennar frekar skrítin en ég lærði að meta hana eftir því sem ég heyrði lögin oftar. Boucher er með hárfína og í rauninni barnalega rödd sem er engri lík. Tónlistin er einhvers konar samsuða af draumkenndu elektrónísku poppi og sómar sér oft vel á dansgólfinu. En hún virkar líka bara heima í góðum hátölurum þegar þú ert að flakka um á netinu. Visions er dæmi um tímalausa plötu sem mun virka um ókomna tíð.

Helstu lög: Oblivion, Symphonia IX (My Wait Is U), Visiting Statue og Vowels = Space and Time.

# 4

The Walkmen – Heaven

Það var lagið „Heartbreaker“ sem kom mér á bragðið varðandi þessa plötu. Ef ég hefði ekki heyrt það í þetta eina skipti í útvarpinu hefði ég líklega aldrei tékkað á þessari plötu. The Walkmen eru engir nýgræðingar á markaðnum en Heaven er þeirra sjöunda plata á ferlinum. Hér er um að ræða afskaplega grípandi indí rokk með póst-pönk áhrifum. Á plötunni er enginn farþegi og mætti halda að gripurinn hafi fallið af himnum ofan.

Helstu lög: Heartbreaker, Love Is Luck, Song for Leigh og The Witch.

# 3

Alt-J – An Awesome Wave

An Awesome Wave er með sterkari frumburðum sem ég hef heyrt lengi. Alt-J eru vísindamenn þegar kemur að tónlist og leika þeir sér að allskyns stefnum. Söngurinn minnir mann oft á tíðum á söngvarann í Clap Your Hands Say Yeah en þó talsvert betri. Platan rennur þægilega í gegn og er í senn áferðafalleg, vel samin og útpæld. Meðlimir hafa greinilega eitthvern bakgrunn í kór enda raddanir í mörgum lögunum alveg óaðfinnanlegar. Framtíðin liggur líklega einungis uppá við og spái ég því að þeir verði með stærri nöfnum á tónlistarhátíðum á næsta ári.

Helstu lög: Breezeblocks, Ms, Something Good og Tessellate.

# 2

Hot Chip – In Our Heads

Það þarf ekkert að kynna Hot Chip enda hafa þeir séð um að fólk hafi gaman af lífinu í um átta ár. Hér eru þeir mættir með fimmtu breiðskífuna og þá bestu hingað til fullyrði ég. Það má ekki gleyma því að Hot Chip eru alveg jafn góðir í rólegu lögunum eins og þeim dansvænu og eru „Look at Where We Are“ og „Now There Is Nothing“ góð dæmi um það. En þeir sjá líka til þess að þú svitnir með lögum eins og „How Do You Do“ og „Flutes“. Það er spurning hvort að Hot Chip leggi árar í bát núna því að ég efast um að þeir eigi eitthvern tímann eftir að toppa þessa.

Helstu lög: Flutes, How Do You Do, Motion Sickness og Look at Where We Are.

# 1

Frank Ocean – Channel Orange

Fyrsta hljóðvers plata Frank Ocean og enginn smá gripur! Ég er nú ekki þekktur fyrir að hlusta mikið á R&B en Frank Ocean náði mér á sitt band í fyrra og því fylgdist ég með kauða í ár. Tónlist Ocean er undurfögur og spilar þar söngur hans og tjáning stóra rullu. Er platan kom út gaf Frank það út að hann væri samkynhneigður og má segja að platan sé undir áhrifum frá því en hún fjallar oft á tíðum um óendurgoldna ást, kynhneigð og trú. Það má því segja að Frank Ocean sé með stóran böll enda samkynhneigð ekki beint þekkt í bransa dökka mannsins. En það hefur heldur betur ekki gert neitt annað en að styrkja hann á markaðnum. Ég tel að með Frank Ocean höfum við eignast Marvin Gaye okkar kynslóðar bara mínus e-ið.

Helstu lög: Bad Religion, Forrest Gump, Lost, Pink Matter og Thinkin Bout You.

– Torfi