Íslensk lagastuldur

Það er orðið nokkuð algengt nú til dags að heyra ný lög sem minna á gömul og jafnvel geta líkindin verið það mikil að höfundar eldra lagsins leita réttar síns. Það á þó aðallega við um þegar þekktir listamenn eiga í hlut eins og t.d. Radiohead. Eitt þekktasta lag þeirra, „Creep“ þótti svipa það mikið til lagsins „The Air That I Breathe“ að höfundar lagsins, þeir Albert Hammond og Mike Hazelwood, eru skráðir sem meðhöfundar af „Creep“ ásamt Radiohead!

Þó að það fari minna fyrir íslenskum listamönnum í þessum efnum eru þeir alls engin undantekning. Fyrir tæplega ári síðan bloggaði ég um Kaleo og velti því upp hvort þeir hefðu stolið frá Rage Against the Machine við gerð lagsins „Rock’n’Roller“. Út frá því bloggi skapaðist svo umræða um það hvort lagið þeirra „All the Pretty Girls“ væri stolið frá Bon Iver laginu „Skinny Love“.

Í kjölfarið af þessu langaði mig til að skoða hvort að fleiri íslenskar hljómsveitir ættu lög sem þykja á einhvern hátt keimlík eldri lögum eftir erlenda flytjendur. Nú tæpu ári síðar hef ég grafið upp fjögur íslensk lög sem mér finnst ég hafa heyrt einhvers staðar áður.

Ég vil taka það fram að ég á aðeins við að ákveðnir partar úr lögunum hljómi líkt og partar úr öðrum lögum en ekki að lögin séu lík frá upphafi til enda. Í „Rock’n’Roller“ er það t.d. aðalriffið í laginu sem minnir á aðalriffið í „Sleep Now in the Fire“ með Rage Against the Machine.

Ég mun raða þessum fjórum lögum upp eftir hversu mikil líkindin eru og mun byrja á þeim minnstu og enda á þeim mestu. Það skal tekið fram að ég er ekki að saka eftirfarandi listamenn um vísvitandi stuldur en óhöppin geta gerst enda búið að semja ógrynni af lögum.

Fyrsta lagið sem mig langar að nefna til leiks er lagið „Keyrum yfir Ísland“ með Sprengjuhöllinni sem var ein vinsælasta hljómsveitin á Íslandi árið 2007. Byrjun lagsins svipar að mínu mati mikið til byrjunarinnar í laginu „I Could Be Dreaming“ með Belle & Sebastian. Uppbyggingin í lögunum er í svipuðum dúr og hafi maður ekki hlustað á Sprengjuhöllina lengi gæti maður jafnvel haldið að þeir séu að verki í fyrstu 30 sekúndunum í „I Could Be Dreaming“.

Það tók mig dálítinn tíma að átta mig á höfundi næsta lags. Stefið hafði ómað í 10-11 auglýsingum um nokkurt skeið og alltaf hugsaði ég um lagið „Pyro“ með Kings of Leon. En mér fannst ólíklegt að bakhjarlar 10-11 hefðu fengið einhvern til þess að spila stefið í öðruvísi í búning. 14. október síðastliðinn fann ég svo loks út hver höfundur lagsins í auglýsingunni var en það er íslenska hljómsveitin Lockerbie. Lagið heitir „Heim“ og kom upphaflega út í ágúst 2013. Þó lagið séð hið fínasta er ekki hægt að fara í felur með það að lykilstefið í laginu minnir óneitanlega mikið á viðlagið í „Pyro“.

Glowie er nýjasta poppstjarna Íslands og hefur farið vel af stað. Hún nýtur m.a. stuðnings frá StopWaitGo teyminu sem sér um að mata hana af lögum. Er ég heyrði lagið „Party“ flutt á tónleikum fannst mér það hljóma eitthvað kunnuglega. Eftir að hafa leitt hugann að því í smástund komst ég að því að lagið sem ég var að leita eftir var „Waiting for the World to Change“ með John Mayer. Eins og það hafi ekki verið nóg þá rak ég augun í athugasemd undir laginu hennar Glowie á YouTube og þar var bent á að lagið væri stolið frá U2. Notandinn lét þó ekki fylgja sögunni hvaða lag með U2 það var sem hann átti við. Fyrsta lagið sem mér datt í hug var „Stuck in a Moment You Can’t Get Out Of“ en það var í miklu uppáhaldi hjá mér einu sinni. Þetta var staðfest eftir smá rannsóknarvinnu á Google þar sem þó nokkrir voru búnir að vera að pæla í þessu. Þó er ekki að sjá að John Mayer eða U2 hafi tjáð sig um líkindin sín á milli þetta en á Wikipediu má sjá að hljómagangurinn í „Waiting for the World to Change“ er vel þekktur í blús, rokk og sálartónlist. Það má því segja að frumlegheitin í lagi Glowie og StopWaitGo séu ekki ýkja mikil.

Í síðasta laginu sem ég ætla að fjalla um fer það eiginlega ekki á milli mála að Sölvi Blöndal (Quarashi) hefur farið ófrjálsum höndum yfir eigur annarra. Jú hafi maður séð kvikmyndina RocknRolla frá árinu 2008 og heyrt lagið „K2R“ með Halleluwah er nokkuð ljóst að hér er eitthvað grunsamlegt á seyði. Í kvikmyndinni er alveg sérstaklega skemmtileg tónlist og þar á meðal er lagið „Have Love, Will Travel“ í flutningi The Sonics. Lagið er upprunalega eftir Richard Berry en er þó þekktara í flutningi The Sonics. Ég held að það sé óhætt að segja að byrjunin í laginu er nánast sú sama og byrjunin í „K2R“. Mér datt ekki annað í hug en að Sölvi hefði þá tekið fram hver meðhöfundurinn í laginu hans væri en undir laginu á YouTube stendur „Music and title by Sölvi Blöndal“. Því miður er það ekki rétt.

Torfi Guðbrandsson